زائری دل شکسته ام 

آه معصومه جان سلام

دل به مهر تو بسته ام 

بانوی مهربان سلام

ای ضریحت حریم مهر

یاد سبزت شمیم دل

نام پاکت  نسیم  مهر

رحمت اسمان سلام

روی تو  قبلگاه دل

لطف تو شمع راه دل

آستانت  پناه دل

ای دل بی دلان سلام

هرکه یکسردلش شکست

از طبیبان نظر گسست

آمد رشته بر تو بست 

ای امید جهان سلام

هم شفا هم شفاعتی

هم دعا هم اجابتی

هم ولا هم ولایتی

ای زمین را آمان سلام

آنکه مهرتوبرگرفت

ورغمت شور شر گرفت

بیکران زیرپرگرفت

بر تو تا بیکران سلام

میلاد بانوی مهر و وفا، مظهر جود و سخا

حضرت معصومه علیهاالسلام و روز دختر

مبارک باد

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی 

ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست

شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

کسی که سبزتر از هزار بار بهار 

کسی شگفت؛ کسی آن چنان که میدانی

رنگ الهی

چگونه میتوانیم به همه کارها رنگ الهی بدهیم؟

در قرآن می خوانیم:" صِبغَة الله و مَن احسنُ من الله صِبغة "

(سوره بقره، آیه 138)

" کارهایتان را با رنگ الهی رنگ آمیزی کنید که این رنگ بهترین رنگ هاست". 

مراد از رنگ الهی آن است که کارها را برای رضای خداوند و طبق

فرمان او انجام دهیم و جان و مال خود را فقط با او معامله کنیم.

به چند مثال توجه کنید:

1- لباسی که برای همسر می خریم، اگر در شب تولد حضرت زهرا علیهاالسلام باشد،

این خرید رنگ الهی پیدا میکند.

2- آبی که به صورت می ریزیم اگر قصد وضو کنیم، رنگ الهی پیدا میکند.

3- در جایی که می نشینیم اگر رو به قبله بنشینیم، رنگ الهی دارد.

ما می توانیم تحصیل، تدریس، ورزش و دید و بازدید خود را به رنگ الهی درآوریم.

گاهی که حضرت علی علیه السلام در جایی مهمان بود،در خانه مقداری غذا میخورد

و به مهمانی می رفت و می فرمود: می خواهم هدفم در مهمانی دیدار مومن باشد،

نه رفع گرسنگی در خانه او.

پولی که به فقیر می دهیم، می تواند برای سلامتی خودمان باشد و می تواند برای

سلامتی تمام مسلمانان بخصوص حضرت مهدی علیه السلام باشد.

قرآن می فرماید: هر کس هدفش خدا و رسیدن به مقامات بهشتی باشد، از دنیا

هم بهره مند خواهد شد. اما کسی که هدفش فقط دنیا باشد، قطعا از آخرت محروم

است و به دنیا هم شاید برسد و شاید نرسد.

پرسش ها و پاسخ های مهدوی:

" هر کس بگوید مرا دیده، دروغ گفته است"؛

در حال که در بسیاری از موارد، از شخصیت های

بزرگ نقل شده است که امام زمان را دیده اند. تناقض را حل کنید؟

برای آنکه بتوان به درستی در این باره گفت و گو کرد و

به قضاوت نشست، ابتدا لازم است متن کلام حضرت را به

دقت مرور کرد، تا روشن شود مراد امام مهدی(عج) چیست.

حدیثی که بحث مشاهده و دروغگو بودن مدعی مشاهده را

مطرح میکند، آخرین توقیع و نامه ای است که امام زمان(عج)

به چهارمین و آخرین نایب خاص خود، چند روز پیش از مرگ

او نوشته است. متن نامه چنین است:

بسم الله الرحمن الرحیم؛ ای علی بن محمد سمری! خداوند، اجر

برادرانت را در عزای تو عظیم گرداند. به درستی که تو تا شش

روز دیگر از دنیا می روی. پس به کارهای خود رسیدگی کن و

به احدی وصیت مکن که پس از وفات، جانشین تو شود. به تحقیق،

دومین غیبت(غیبت کامل) واقع شده است. پس ظهوری نیست.مگر

بعد از اذن خدای عزّوجّل و آن، بعد از مدتی طولانی و قساوت دل ها

و پر شدن زمین از ظلم خواهد بود. به زودی نزد شیعیان من می آید،

کسی که ادعای مشاهده میکند. بدانید کسی که ادعای مشاهده کند، پیش

از خروج سفیانی و ندا، او دروغگو و افترا زننده است.

و لاحول و لا قوة الا بالله العلی العظیم.

بزرگترین گناه ترس است.

بزرگترین تفریح کار است.

بزرگترین بلا نومیدی است.

بزرگترین شجاعت صبر است.

بزرگترین استاد تجربه است.

بزرگترین اسرار مرگ است.

بزرگترین افتخار ایمان است.

بزرگترین سود فرزند نیک است.

بزرگترین هدیه گذشت است.

بزرگترین سرمایه اعتماد به نفس است.

آنچه بر قضا و قدر فائق آید صبر است.

آنچه آدمی را صیقل میدهد کار است.

آنچه کهنه اش بهتر است دوست است.

آنچه از علم بهتر است تجربه است.

آنچه که برای مرد ننگ است غصه است.

آنچه که پیش از مرگ آدمی را میکشدنومیدی است.

آنچه که هرقدر دراز باشد کوتاه است عمر است.

آنچه که کمش زیاد است دشمن است.

آنچه که زیادش کم است ایمان و جوانمردی است.

.

مرا با عشق خود درگیر کردی

 به پایم با غمت زنجیر کردی

بدان دنیای بی تو هیچ باشد

 دلم را از زمانه سیر کردی

تو با رفتن به پشت ابر ایّام

غروب جمعه را دلگیر کردی

یا اباصالح ادرکنی . . .
 

آقا اجازه خسته ام از این همه فریب

 از های و هوی مردم این شهر نا نجیب

 آقا اجازه پنجره ها سنگ گشته اند

 دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب

 آقا اجازه باز به من طعنه می زنند

 عاشق ندیده های پر از نفرت رقیب

 «شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می کنند

«فرهاد»های کینه پرست پر از فریب . . .

الهی! سایه هلاکت و همدم گناه و هراس هولناک هوی و هوس، اهالی جهان را احاطه کرده.

هلهله جهل وهمهمه اندوه و آهنگ بی هدفی از هر سو شهر را فرا گرفته است. در آسمان

سیاه شهر، تنها هاله نورهلال تهلیل، پناه نگاه های اهل هدی است. فقیه شهر، هادی راهیان

نور به سوی هدف آن سهی سرواست تا راه نهضت مهر و تطهیر، هموار شود. بارالها! آیا

هنوز هنگام آن نیست که هاتف لاهوتی، آمدن گوهر و هسته مرکزی را نوید دهد تا گل همیشه

بهار هاشمی و نو بهار حسن اهل بیت،تا بهشت بی انتهای مهربانی راهنمایمان باشد؟ الهی! با

آن مهاجر مهجور، عهد می بندیم که در راه هدایت، همارههمت را همراه سازیم وهرگز هیبت

ظاهربینان ما را هراسان نکند. خدایا! همتی همراهمان ساز که بهترین بهره را از زهد بگیریم

و هیمه های جهنمی را به پای هیمنه یهود صهیون بریزیم تا هنگامه ظهور مهدی (عج). از

هفت سوی اطراف و درون، آنها را بسوزانیم که هیچ گاه هیکل سلیمان را بهانه هتک حرمت

مکان های مطهر و اهانت و توهین به مفاهیم الهی قرار ندهند. شاهدان، مدهوش مهوش

زهرایی ودر سوز هجران رهبر پنهان از دیده هایند و میدانندهزینه و بهای دیدار، نوشیدن

شهد شهادت وشهود است. هان ای اهالی کوچههای غفلت! به هوش باشید، قهرمانی که در

همسایگی ماست یک کهکشان رهایی را برایمان هدیه می آورد. آن هنگام چهره هویت حقیقی

انسان، هویدا شده و ذهن هامهد فرهنگ می شود و همه با هم هماهنگ و همسو، همسفر

عشق خواهند شد.

ای که هزار، هزار شمع در انتظار یک نگاه تو سوختند؛

مهدی جان! غروب جمعه ها فانوس دلمان را بر سر کوچه

زندگیمان آویخته ایم که کور سوی شعله اش، در هجوم طوفانهای

سهمگین مصائب، این سو و آن سو میشود.

این روزها ما، گلدانی را به امید تماشای تو، بر سر راه و گذرگذاشته ایم

که شوقحیاتش،در زمهریر طاقت فرسای بیکسی،به تهدید پژمردن است.

ما نیز همچون منتظران واقعی، تو از هر کجای راه زندگیمان،

هر دم و هر لحظه،نظر به انتهای کوچه ای داریم که به مزارع درو

شده عریان ختم میشود، و رو به افقهای نا محدود بی انتهاست.

چشم داریم که وقتی به کوچه ما می رسی، دو دستت را بهم رسانی تا در 

امنیت پناهشان،شعله بادآویز فانوس را از بیم خاموشی، برهانی.

چشم داریم وقتی برکوی و برزن ما پا میگذاری، گلدانها را به نفسهای گرم

 خود، از خطر پژمردن و مردن، نجات بخشی.

چشم داریم وقتی در انتهای راه ها و در پهنه افق ها رخ می نمایی، به ما

بصیرت تماشا ببخشی تا یک چشم زدن حتی، از تو، غافل نباشیم؛ که ما

را انتظار تماشای تو زنده می دارد.

ای یار! برای همین است که بر سر هر کوی و برزنی قدم سست میکنیم،

که تو به آنجا قدم گذاشته ای. بر هر در و آستان شریفی، سر خم میکنیم

و زانو می زنیم، که تو از آن گذشته ای.

بر هر پله و سکویی بوسه می زنیم، که تو بر آن گام نهاده ای و با همه مردم

شهر، به مهربانی،سلوک و مراوده داریم که تو همراهشان بوده ای.

هر شب یتیم توست دل جمکرانیم

جانم به لب رسیده بیا یار جانی ام

از بادها نشانی تان را گرفته ام

عمری است عاجزانه پی آن نشانی ام

طی شد جوانی من و رویت نشد رخت

"شرمنده جوانی از این زندگانیم"

با من بگو که خیمه کجا میکنی به پا

آخر چرا به خاک سیه می نشانی ام

در این دهه اگر چه صدایت گرفته است

یک شب بخوان به صوت خوش آسمانی ام

در روضه احتمال حضورت قویتر است

شاید به عشق نام عمویت بخوانی ام

هم پیر قد خمیدگی زینب توام

هم داغدار آن دو لب خیزرانی ام

این روزها که حال مرا درک میکنی

بگذار دست بر دل آتشفشانی ام

در به در ی برای غلام تو خوب نیست

تایید کن که نوگر صاحب زمانی ام.